به گزارش فرجام، حجت‌الاسلام و المسلمین سعید زند تهرانی استاد حوزه در گفتگو با باشگاه خبرنگاران جوان با اشاره به علت نامگذاری حضرت احمد‌بن موسی(ع) به شاهچراغ اظهار داشت: از سال 204  تا360 هجری قمری که در زمان امیر عضدالدوله دیلمی بود کسی که ار مدفن حضرت احمد‌بن موسی(ع) اطلاعی نداشت و آنچه که روی قبر را پوشانده بود تپه‌ای خاکی بیش به نظر نمی‌رسید که در اطراف آن، خانه‌های متعدد ساخته شده بود.
وی ادامه داد: پیرزنی که یکی از آن خانه‌ها زندگی می‌کرد، این پیرزن در هر شب جمعه در ثلث آخر شب، چراغی در نهایت روشنایی در بالای تپه خاکی مشاهده می‌کرد و این چراغ تا طلوع خورشید روشن بود، چند شب جمعه پیرزن همان چراغ را مشاهده می‌کرد تا اینکه پیرزند خدمت امیر‌عضد‌الدوله دیلمی رفت و آنچه را که مشاهده کرده بود را شرح داد، درباریان که این موضوع را باور نکرده بودند،‌هر کدام به سلیقه خود چیزی بیان کردند.
حجت‌الاسلام و المسلمین زند تهرانی بیان کرد: اما امیر عضدالدوله که مردی روشن فکر بود و باطنی پاک داشت به پیرزن گفت که اولین شب جمعه شخصاً به خانه تو می‌آیم تا از موضوع آگاه شوم. اولین شب جمعه امیر به خانه پیرزن آمد و به پیرزن گفت که من می‌خوابم و هرگاه که روشنایی را دیدی مرا بیدار کن، ثلث آخر شب پیرزن بر حسب معمول روشنایی که از دیگر شب‌های جمعه پرنور‌تر بود را مشاهده کرد و از روی خوشحالی بی‌اختیار فریاد زد: شاه‌چراغ.
وی ادامه داد: امیر عضدالدوله دیلمی بیدار شد و نگاه به سمتی که پیر‌زن نشان می داد کرد و از خانه آمد به بیرون و به سمت نور حرکت کرد اما وقتی به بالای تپه خاکی رسید نوری ندید ولی وقتی از تپه خاکی به پایین می‌آمد، نور را مشاهده می‌کرد.
حجت‌الاسلام و المسلمین زند تهرانی تصریح کرد: امیر عضدالدوله دیلمی شخصی را مأمور کرد تا آن منطقه را جستجو کند و قضیه را بفهمد در آخر مقبره فرزند ارشد موسی‌بن جعفر(ع) که حضرت احمد‌بن موسی(ع) است آشکار شد و امیر عضدالدوله دیلمی دستور داد تا بارگاهی برای آن حضرت ساخته شود،این روایت در کتاب منتهی الامال، جلد 2، بخش فرزندان موسی بن جعفر(ع) آورده شده است.